عبداله عباسی از سازندگان چنگ در ایران، در گفت‌و‌گو با خبرنگار بخش موسیقی ایسنا می‌گوید: ۳۷ سال است که ساز می‌سازم. پدرم نجار بود و از 16 سالگی در کنار او به ساخت ساز روی آورده‌ام.
وی کارش را با ساخت ویلن و بعد از آن سنتور و سه‌تار شروع کرده است. ۳۱ سال به طور تخصصی تار ساخته است و تارهای او را با نام «تار عباسی» می‌شناسند و تا کنون ۸۰۰ تار ساخته است.
این سازنده ساز شش سال است که به ساخت «چنگ» روی آورده است و طی این سال‌ها فقط ۱۵ «چنگ» فروخته است.
عباسی، خالق (لِور) است که هر نُت «چنگ» را نیم پرده تغییر می‌دهد. او مالکیت ساز صنعتی (لِورچنگ) را با نام خودش به ثبت رسانده است و تصمیم دارد «چنگ پدالی» را که نیم پرده‌هایش از طریق پدال پا تنظیم می‌شود، نیز بسازد.
وی دغدغه‌های مالی را بزرگ‌ترین مانع برای سازندگان ساز می‌داند و به خبرنگار ایسنا می‌گوید: هیچ سازمانی از سازندگان ساز حمایت نمی‌کند.
در بعضی از موارد کرایه خانه‌ام را به خاطر عشقی که به این حرفه داشتم، صرف ساختن «چنگ» کرده‌ام. بیش از 3 میلیون تومان بابت سیم‌های یک «چنگ» هزینه می‌کنم در صورتی که قیمت یک «چنگ»، بنا بر سایز آن از هفت تا ۱۳ میلیون تومان است.
عباسی ادامه داد: بسیاری از دوستداران این حرفه برای آموزش به من مراجعه می‌کنند اما به علت نداشتن فضای کافی در کارگاه نمی‌توانم این حرفه را آموزش دهم و همچنان مجبور هستم تنها به کارم ادامه دهم، در صورتی که اگر بخواهیم این صنعت ادامه پیدا کند باید آن را آموزش دهیم.
عباسی اظهار داشت: فرهنگ شریف، هوشنگ ظریف، جمال جهانشاه و مرحوم شهریار فریوسفی از خریداران ساز وی هستند.
«آریا» یا «چانگ» نام دیگر «چنگ» مشهور‌ترین ساز در ایران باستان است.
ساز «چنگ» قدیمی‌ترین ساز سیمی جهان است که شش هزار سال قدمت دارد و پیشینه‌اش در چُغامیش خوزستان یافت شده است. این ساز رشته‌ای با انگشت نواخته می‌شود و غالباً از چوب‌های افرا و گردو ساخته می‌شود.
